و الـشّـمـر جـالـسٌ نـفـس انـبـیا گرفت            خورشید تیره گشت و دوباره هوا گرفت

دارد تمام عـرش خدا می‌خـورد زمین            و الشمر جالسٌ همه عـالم عـزا گرفت

والشمر جالسٌ همه جا زیر و رو شده            خـنجر به روی حنجـر آقای ما گرفت

و الشمر جالسٌ تن صد چاک روی خاک            و الشمر جالـسٌ نفـس مصطفی گرفت

زهـــرا کــنــار گــودی گــودال آمــده            و الشمر جالسٌ دل خـیـرا لنـسا گرفت

و الشمر جالسٌ سر او را گرفت و بعد            زینب به روی تـل دم وا احمدا گرفت

زینب به روی تل به سر و سینه می‌زند            آنقـدر نالـه زد نـزنـیـدش، صدا گرفت